Co zrobić z syndromem rodzeństwa u psów?

Ostatnio będąc u psi fryzjer gdzie dokonywałem strzyżenie psów zaobserwowałem jedną dziwną rzecz. Był tam mężczyzna z dwoma bardzo podobnymi do siebie psami. Okazało się, że było to psie rodzeństwo. Przy każdej próbie rozdzielania ich w celu strzyżenia od razu piszczały, szczekały i były niespokojne.

Czy szkolenie psów jest skuteczne?

Podobne zachowania zaobserwowałem będąc w psie przedszkole. Podczas szkolenie szczeniąt również zdarzały się podobne sytuacje w bliźniaczych parach psów co sprawiało, że szkolenie psów było wręcz niemożliwe. Oczywiście poziom szkolenia może być różny, ale w przypadku usług takich jak szkolenie psów Warszawa ma sporo do zaoferowania.  Postanowiłem wgłębić się w ten temat i okazuje się, że jest to tak zwany syndrom rodzeństwa u psów. Występuje ono w momencie, gdy psy z jednego miotu spędzają żyją wspólnie ze sobą od samego początku i nie były nigdy od siebie rozdzielane. Wszelkie próby rozdzielania ich od siebie nawet na chwile owocują traumatycznymi przeżyciami psów, które nie potrafią się ze sobą rozstać. Wiąże się to także z problemami właściciela, ponieważ ogromnym kłopotem staje się chociażby wizyta u weterynarza czy też wyjście z tylko jednym psem na spacer. Ma się często wrażenie, że psy są bardziej przywiązane do siebie nawzajem niż do właściciela, a taka sytuacja jest niedopuszczalna, gdyż właściciel psa musi mieć nad nim pełną kontrolę. Z tego problemu zdają sobie sprawę hodowcy psów oraz właściciele schronisk dla psów, którzy przeważnie nigdy nie zgadzają się na trzymanie spokrewnionych psów. Syndrom rodzeństwa u psów jest bardzo trudny do wyleczenia, gdyż psy mają bardzo silne więzi emocjonalne i ciężko ich też oduczyć pewnych przyzwyczajeń i nawyków.

Jest to oczywiście do wykonania, jednakże trzeba to robić z wyczuciem oraz bardzo stopniowo, gdyż nagłe odłączenie psów od siebie może spowodować u nich złe samopoczucie, a nawet bunt i agresję. Przykładowo jeśli psy mają wspólne posłanie to wymień je na dwa mniejsze. Zacznij się bawić z psami osobno, albo niech jeden członek rodziny bawi się z jednym, a drugi z drugim. Po czasie zacznij zabierać psy osobno na spacery.